تحولات مهم زنبورداری در طول سالیان گذشته اتفاق افتاده که در این مقاله به بررسی آن ها می پردازیم.
در سال ۱۵۸۶ میلادی ، لوئیس مندز دی تور ( luis mends detur ) اسپانیایی کشف کرد که ملکه زنبور عسل ماده می باشد و تخم ها توسط ملکه گذارده می شود و ملکه مادر تمام زنبورهای درون کندو است.
در سال ۱۶۰۹ ، باتلر ( buttler ) محقق انگلیسی در کتابش به نام femine monarchie زنبورهای نر در کندو را مشخص کرد.
در سال ۱۶۳۷ رمنانت ( remnant ) بیان نمود که همه زنبورهای کارگر درون کندو ماده هستند.
در سال ۱۷۷۴ ، موربوست موضوع جفت گیری ملکه با زنبورهای نر را مشخص نمود، روبز در سال ۱۷۵۰ به تشریح تولید موم پرداخت و در سال ۱۷۷۱ میلادی ، جانشاه گرده افشانی گل ها توسط زنبور عسل را مشخص نمود.
برداشت عسل
قبل از به وجود آمدن کندو های جعبه ای ، زنبورداران هر بار که قصد برداشت عسل از کندو های بومی را داشتند به مسائل و مشکلات بسیاری برخورد می کردند و بدون بیرون کردن یا در بعضی موارد بدون از بین بردن زنبورها دستیابی به عسل درون کندو برای آن ها ناممکن بوده است. در نتیجه برای حل این مسئله سه روش زیر را ابداع نمودند:
- در روش اول چند کندو با یکدیگر ادغام می شدند تا علاوه بر امکان برداشت عسل بدون از بین بردن زنبورها یک کندوی پرجمعیت و نیرومند جهت زمستان گذرانی ایجاد شود.
- در روش دوم زنبوردار در هر سال، زمان جمع آوری عسل یک سوم شان های کندوهای بزرگ را جدا می کرد و استفاده می نمود، زنبورها در سال آینده قسمت بریده شده را بازسازی می کردند.
- در روش سوم یک قسمت اضافی روی کندوی اصلی قرار می گرفت تا زنبورها درون آن شان بسازند و عسل ذخیره کنند. پس از آن در زمان برداشت عسل ، زنبوردار آن قسمت را که سرشار از عسل بود را بر می داشت و دوباره در سال بعد آن قسمت را روی کندو قرار می داد.
پیش
از سال ۱۸۵۱ میلادی کندو های جعبه ای قاب دار ساخته شد ولی فاصله قاب ها و
فاصله بین قاب ها و بدنه کندو به نحوی بود که زنبورها قاب ها را به وسیله موم و بره موم به همدیگر و همچنین به بدنه کندو می چسباندند و به همین دلیل برداشتن قاب ها بسیار سخت و نیازمند بریدن مقدار زیادی موم بود.
تا اینکه در سال ۱۸۵۱ میلادی ، لورنزو لورایین لانگستروت اهل فیلادلفیای
آمریکا ، کشف نمود در صورتی که فاصله میان قاب ها و فاصله میان قاب ها و
بدنه کندو ۳/۹ میلی متر انتخاب شود، زنبورها دیگر قاب ها را به یکدیگر و به
بدنه کندو متصل نمی کنند. پس از آن لانگستروت این فاصله را فضای زنبور
نامید و همین “اصل فضای زنبور” به عنوان مهم ترین دگرگونی در ایجاد
کندوهایی با قاب های متحرک در صنعت زنبورداری پذیرفته شد.
بعد از اختراع ماندگار لانگستروت در سال های ۱۸۵۱ تا ۱۸۷۱ میلادی ابزارهای دیگری مثل برگه مومی آج دار یا موم پرچ شده ، دستگاه استخراج عسل از موم یا اکستراکتور ، دودی و شبکه ملکه ( جداکننده یا پنجره ملکه ) اختراع گردید. در واقع در طول ۱۵۰ سال گذشته، هیچ مورد مهمی که بتوان نام اختراع را روی آن گذاشت در صنعت زنبورداری جهان وارد نشده است و صرفا در شکل و نوع اختراعات ذکر شده تفاوت و تنوع هایی به وجود آمده است.
انتشار زنبور عسل
همان
طور که در مقالات دیگر هم اشاره شده است زنبور عسل متعلق به دنیای قدیم
است و پیش از قرن ۱۶ میلادی زنبور عسل در دنیای جدید یعنی آمریکا ،
استرالیا و نیوزیلند وجود نداشته است.
زنبور عسل نیز مثل اکثر حیوانات
اهلی در مهاجرت های انسان همراه بوده و هر جا که انسان می رفته آن ها را
منتقل کرده است. بعد از کشف قاره ای نو، زنبور عسل نیز به آنجا راه پیدا
کرده و مستقر شده است.
امیدواریم تحولات مهم زنبورداری که در این مقاله گفته شد برای شما جالب بوده باشد.