تاریخچه زنبورداری در جهان را می توان به اولین نشانه به دست آمده از زنبور عسل نسبت داد، این نشانه، فسیلی است که از لای صمغ های منطقه بالتیک به دست آمده است.
این فسیل حدود ۴۰
میلیون سال قدمت دارد. در حال حاضر از یک فسیل زنبور عسل در موزه تاریخ
طبیعی نیویورک نگهداری می شود که قدمت آن حدود ۲۰ میلیون سال تخمین زده شده
است.
این اسناد نشان می دهد که قدمت زندگی زنبور عسل بر روی کره زمین
به مراتب بیشتر از قدمت زندگی انسان و بسیاری از گونه های جانوری یا گیاهی
موجود یا منقرض شده است. این قدمت نسبتا استثنای زندگی زنبور عسل در مقایسه
با بسیاری از گونه های دیگر، نشان می دهد که این حشره از بدو پیدایش
تاکنون قادر بوده است که تمام شرایط محیطی و دگرگونی های زمین شناختی را
تحمل کند و زندگی خود را تداوم ببخشد ، این در حالی است که بسیاری از گونه
هایی که بعد از زنبور عسل روی کره زمین پدید آمده اند، پس از مدتی منقرض
شده و اکنون هیچ اثری جز تعدادی فسیل از آن ها باقی نمانده است.