زنبورداری فروردین ماه زمانی است که معمولا هم جمعیت نسبتا قوی است و هم اینکه تعداد کارگران به سرعت در حال افزایش می باشند.
زیاد بودن تعداد کارگران زنبورداری فروردین ماه به جمعیت امکان می دهد که از گل های درختان میوه یک محصول عسل جالب توجه تحویل زنبوردار دهند. جمعیت ضعیف این شهد را صرف تقویت داخلی خودش می کند تا تعداد کارگرانش زیاد شود و عسلی تحویل زنبوردار نمی تواند بدهد. در نتیجه زنبوردار از یک محصول عسل نسبتا زیاد و معطر عقب می ماند. از اینجا اهمیت تغذیه جمعیت ( در مرداد ماه و شهریور ماه ) و تغذیه زمستانی آنها معلوم می گردد. همین دو تغذیه اگر به موقع و به مقدار کافی انجام گیرند جمعیت هنگام باز شدن شکوفه های درختان میوه در زنبورداری فروردین ماه حتما قوی خواهد بود. البته به شرط اینکه ملکه اش پیر یا ناقص و یا ضعیف نباشد. جوان و با استعداد بودن ملکه از شرایط لازم این کار است. در مناطق معتدل تر کشور ما مثل گیلان و مازندران اغلب شکوفه های درختان میوه حتی از نیمه دوم اسفند ماه باز می شوند. اوایل اردیبهشت ماه معمولا درختان مرکبات گل می دهند. در فاصله بین این دو گل در خیلی از نقاط گل جالب توجهی در طبیعت وجود ندارد که زنبورها از آن شهد جمع کنند.به همین دلیل امکان فعالیتی برایشان وجود ندارد و بیکار می مانند. در چنین وضعی زنبوردار نباید جمعیت ها را به حال خودشان رها کند. بهتر است آنها را وسیله مخلوطی از شکر و عسل و آب یا خمیر شیرین هر شب تغذیه نماید تا نه تنها بی غذا نمانند و از گرسنگی و بیکاری صدمه ببینند بلکه مانع آن شود که ملکه کم شدن شهد آوردن کارگران را حس کرده و تخمگذاریش را کم و در صورت طویل بودن مدت آن حتی قطع کند.